Yillar once hastanede calisirken, agir hasta bir kiz getirdiler. Tek
yasam sansi bes yasindaki kardesinden acil kan nakli idi. Kucuk oglan
ayni hastaliktan mucizevi sekilde kurtulmus ve kaninda o hastaligin
mikroplarini yok eden bagisiklik olusmustu. Doktor durumu bes yasindaki
oglana anlatti ve ablasina kan verip vermeyecegini sordu. Kucuk cocuk
bir an duraksadi. Sonra derin bir nefes aldi ve "Eger kurtulacaksa,
veririm kanimi" dedi.
Kan nakli ilerken, ablasinin gozlerinin icine
bakiyor ve gulumsuyordu. Kizin yanaklarina yeniden renk gelmeye
baslamisti, ama kucuk cocugun yuzu de giderek soluyordu.. Gulumsemesi de
yok oldu. Titreyen bir sesle doktora sordu: "Hemen mi olecegim?.."
Kucuk doktoru yanlis anlamis, ablasina vucundaki butun kani verip,
olecegini sanmisti